skírsl

f. purification, ordeal.

* * *

f., prop. purification, an ordeal; for the ordeal see the remarks s. v. bera A. 111, jörð A. in fine, ketill 1. 2; as also the words járn-burðr, ketil-tak, jarðar-men; göra skírslir, Fms. x. 418; Guðs skírslir, ‘God’s ordeal,’ is opp. to manna skírsl, man’s ordeal (i. e. an oath), N. G. L. i. 389; göra e-m stefnu til þings, ok njóti þar skírsla sinna, Js. 38; hann skal eigi eiga hverft til manna skírsla ef hann býðr fyrri Guðs skírslir, i. e. if a man first offers God’s ordeal he shall have no right afterwards to man’s ordeal, the oath, N. G. L. l. c.

COMPDS: skírslareldr, skírslaþing.

II. a christening = skírn, q. v.; um Guðsifjar ok skírsl (skísl Ed.), N. G. L. i. 339; skírsla-stefna, the fixing a time for christening, 340.